Chicago - trzecie pod względem wielkości miasto USA, położone nad jeziorem Michigan w stanie Illinois. W
2011 stało się miejscem największej konfrontacji między Deceptikonami i Autobotami, podczas której zostało w znacznym stopniu zburzone.
Charakterystyka[]
Na przełomie XIX i XX wieku miasto rozwijało się bardzo gwałtownie (nawet według amerykańskich standardów), głównie z powodu napływu ogromnej rzeszy imigrantów z Europy. W roku 1900 miasto liczyło około 1,7 mln mieszkańców, a w roku 1910 już prawie 2,2 mln mieszkańców. Miasto borykało się z typowymi problemami związanymi z szybkim rozrostem, które jednak były stopniowo rozwiązywane przez inwestycje w infrastrukturę.
Centrum Chicago to tzw. "Pętla", zamknięta linią kolei nadziemnej i rozlokowana nad brzegiem jeziora wzdłuż tzw. "Wspaniałej Mili", obejmująca obszary od Lincoln Park Zoo na południe, aż po Muzeum Historii Naturalnej oraz od jeziora w stronę zachodnią, aż po autostradę I-90 (Dan Ryan). Na terenie Loop mieszczą się m.in. Willis Tower (dawny Sears Tower), Art Institute of Chicago z bogatymi zbiorami impresjonistów, Planetarium Adlera, czy Akwarium Shedda. Tu znajduje się też wielki kompleks wystawienniczy McCormick Place (doroczne Chicago Auto Show) oraz stadion sportowy Soldier Field, na którym mecze rozgrywa zespół futbolu amerykańskiego Chicago Bears.
Historia[]
Początki[]
Na początku drugiej połowy XVIII wieku okolice przyszłego Chicago były zamieszkane wyłącznie przez Indian, głównie ze szczepu Illinois (grupa plemienna Pottawatomi), które wyparło z okolicy inne plemiona (Miami, Sauk i Lisów). Pierwszym nieindiańskim osadnikiem był czarnoskóry Jean Baptiste Point du Sable, który pochodził z Haiti i osiedlił się w okolicy między rokiem 1770 a 1780.
Stany Zjednoczone uzyskały terytorium przyszłego miasta w wyniku traktatu zawartego w Greenville w roku 1795 z Indianami. W 1803 roku Amerykanie wybudowali na terenie obecnego miasta Fort Dearborn. W 1812 roku podczas wojny brytyjsko-amerykańskiejzałoga fortu została zmasakrowana przez Indian.
Pierwsze dekady XIX wieku były okresem intensywnego osadnictwa w nowo utworzonych amerykańskich stanach na zachód od Appalachów. Stan Illinois, w którym leży Chicago, wszedł do Unii w 1818 roku.
12 sierpnia 1833 roku Chicago, które miało wtedy 350 mieszkańców, otrzymało prawa miasteczka. Siedem lat później miasto miało już 4000 mieszkańców. 4 marca 1837 roku Chicago otrzymało prawa miejskie. W roku 1848 otwarto kanał łączący Jezioro Michigan z rzeką Missisipi, który miał swój początek w Chicago. W roku 1853 otwarto pierwszą linię kolejową między Chicago i miastem Freeport w Illinois. W następnych latach szybki rozwój kolei stworzył w Chicago jeden z najważniejszych węzłów kolejowych w Stanach Zjednoczonych. Ze swoimi doskonałymi połączeniami transportu wodnego, kolejowego, a potem lotniczego, miasto stało się i jest do dzisiaj jednym z najważniejszych węzłów komunikacyjnych i transportowych w Stanach Zjednoczonych.
W 1857 roku Chicago było już największym miastem na północnym wschodzie ówczesnych Stanów Zjednoczonych i miało ponad 90 tys. mieszkańców.
Miasto borykało się z typowymi problemami związanymi z szybkim rozrostem, które jednak były stopniowo rozwiązywane przez inwestycje w infrastrukturę.
W 1871 roku duża część miasta została zniszczona w ogromnym pożarze, jednej z największych katastrof XIX wieku. Przyczyna pożaru jest trudna do ustalenia. Są teorie, że pożar wywołały spadające na Chicago odłamki komety von Bieli, choć tradycyjna wersja mówi o lampie kopniętej przez krowę pani O’Leary. Miasto miało wtedy już 300 tys. mieszkańców i około 100 tys. z nich straciło dach nad głową, a 250 osób zginęło.
To nieszczęście dało okazję do zaprojektowania i zbudowania nowego miasta z nowymi rozwiązaniami urbanistycznymi i architektonicznymi. Szybka odbudowa rozpoczęła się prawie natychmiast i już po trzech latach trudno było znaleźć w mieście ślady pożaru. Nowe budynki w centrum miasta były wybudowane z cegły i kamienia, zastępując w większości drewniane budynki spalone w pożarze.
Nowa architektura była niezwykle oryginalna, a nowy „styl chicagowski” miał wpływ na rozwój wielu innych miast na świecie. Pierwszy na świecie drapacz chmur Home Insurance Building został zbudowany w Chicago w 1885. W zachowanym do dziś drapaczu chmur Reliance Building zbudowanym w latach 1890–1894 zastosowano nowatorskie rozwiązania (np. szerokie okna), które na świecie przyjęły się dopiero w kilkadziesiąt lat później. W Chicago pracowali światowej sławy architekci, m.in. Daniel Burnham, Frank Lloyd Wright i Mies van der Rohe.
Na przełomie XIX i XX wieku miasto rozwijało się bardzo gwałtownie (nawet według amerykańskich standardów), głównie z powodu napływu ogromnej rzeszy imigrantów z Europy. W roku 1900 miasto liczyło około 1,7 mln mieszkańców, a w roku 1910 już prawie 2,2 mln mieszkańców.
2 grudnia 1942 roku na korcie do gry w squasha należącym do podmiejskiego uniwersytetu uczeni pod kierunkiem Enrico Fermiegouruchomili pierwszy na świecie reaktor jądrowy.
Transformers: Dark of the Moon[]
Oblężenie w Chicago w 2011 r.
W 2011 miasto zostało zaatakowane i oblężone przez armię i flotę Deceptikonów, a następnie odcięte od świata. W wyniku ataku i kolejnych walk śmierć poniosły setki cywili, zaś budynki, drogi i mosty w centrum miasta zostały częściowo zniszczone. Wiele samochodów, domów, mieszkań i innych własności prywatnych uległo zniszczeniu. Ostatecznie Chicago zostało odbite przez Autoboty i wojsko, a armia wroga została wybita.
Transformers: Wiek zagłady[]
Siedziba KSI w Chicago
Trzy lata po oblężeniu miasto zostało przywrócone do życia, a zniszczenia uległy naprawieniu. Właśnie w tym mieście utworzono siedzibę KSI - firmy, która tworzyła nowe Transformersy podległe ludziom w ciał prawdziwych Transformersów. Podczas postoju Lockdowna, jego statek stacjonował nad miastem. W akcji odbicia Optimusa, Autoboty ukradły z niego kilka latających jednostek, co wywołało pościg z użyciem cybertrońskich myśliwców szturmowych. Podczas powietrznego starcia doszło do kilku zniszczeń, jednak nieporównywalnie mniejszych niż podczas oblężenia.
Transformers: Ostatni Rycerz[]
W 2017 r. w ruinach Chicago wraz z Autobotami Canopym i Sqweeksem ukrywała się Izabela. W tymże roku na te tereny weszła trójka dzieci mimo iż było to zabronione, którzy najpierw weszli na stadion, gdzie leżał fragment rozbitego statku kosmicznego Transformersów. Podczas ataku TRF dzieciom udzielił pomocy przebywający tam akurat Cade Yeager, który chwilę później został złapany przez Santosa z TRF, został jednak uratowany przez Williama Lennoxa.